کد مطلب:140216 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:211
ترجمه مختصری از احوالات جناب حضرت مسلم بن عقیل
حضرت ابوطالب علیه السلام از علیا مخدره فاطمه بنت اسد دارای چهار فرزند ذكور بود كه هر كدام ده سال از دیگری بزرگ تر بودند باین ترتیب:
اول جناب طالب و دوم جناب عقیل و سوم جناب جعفر ذو الجناحین (طیار) و چهارم حضرت امیرالمؤمنین علی علیه الصلوة و السلام.
حدیثی در شرافت و فضیلت جناب عقیل در امالی صدوق است باین شرح:
حدثنا الحسین بن احمد بن ادریس، قال:حدثنا ابی عن جعفر بن محمد بن مالك، قال: حدثنی محمد بن الحسین بن زید قال: حدثنا ابومحمد، عن محمد بن زیاد، قال: حدثنا زیاد بن المنذر، عن سعید بن جبیر، عن ابن عباس قال: قال علی علیه الصلوة و السلام لرسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:
یا رسول الله انك لتحب عقیلا؟
قال: ای والله، انی لا حبه حبین، حبا له و حبا لحب ابیطالب له و ان ولده لمقتول فی محبة ولدك فتدمع علیه عیون المؤمنین و تصلی علیه الملائكة المقربون، ثم بكی رسول الله حتی جرت دموعه علی صدره ثم قال: الی الله اشكو ما تلقی عترتی من بعدی.
یعنی: ابن عباس می گوید: علی علیه السلام محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم عرض می كند:
یا رسول الله آیا عقیل برادرم را دوست دارید؟
حضرت می فرمایند: آری به خدا قسم،: من دو محبت به او دارم یكی آنكه بخاطر خودش به او محبت دارم دیگر آنكه چون ابوطالب به او محبت دارد من نیز
دوستش دارم.
و فرزندش در محبت فرزند تو كشته خواهد شد و چشمان اهل ایمان برایش می گریند و فرشتگان مقرب بر او درود می فرستند.
سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم چنان گریست كه اشگ های مباركشان بر سینه اشان جاری گردید و پس از آن فرمود: از آنچه به عترت و ذریه من می رسد به خدا شكایت خواهم نمود.
بهر صورت مادر جناب حضرت مسلم از قبیله نبطیه و ام ولد بود و از كلام اهل تاریخ چنین برمی آید كه آن جناب در وقت شهادت تقریبا بیست و هشت ساله بود.
همسرش علیا مخدره رقیه دختر حضرت امیرالمؤمنین علیه الصلوة و السلام است كه مادرش از قبیله بنی تغلب می باشد و جناب مسلم از این خاتون دو پسر به نامهای علی بن مسلم و عبدالله بن مسلم و یك دختر به نام عاتكه داشت و در برخی تواریخ نام دو پسر را عبدالله و محمد ثبت كرده اند و همان طوری كه قبلا گفتیم هر دو پسر در سرزمین كربلاء در روز عاشوراء شهید شده و عاتكه نیز كه هفت ساله بود پس از شهادت سیدالشهداء در اثر هجوم وحشیانه سپاهیان عمر بن سعد ملعون زیر دست و پای مهاجمین پامال گردید و مورخین دو فرزند ذكور دیگر برای آن جناب نام برده اند به نام های محمد و ابراهیم كه از اسم مادر ایشان اطلاعی در دست نیست و این دو طفل پس از واقعه عاشوراء در پشت كوفه بدست حارث شهید شدند.
ابن ابی الحدید معتزلی در شرح نهج البلاغه می گوید:
معاویة بن ابی سفیان روزی به عقیل بن ابیطالب گفت اگر تو را حاجتی باشد بگو؟
عقیل گفت: كنیزكی را به چهل هزار درهم می فروشند و این مبلغ را ندارم اگر
در مقام انفاذ حاجتی آن را به من بده.
معاویه از روی مزاح گفت: تو كه نابینائی چنین كنیزكی را برای چه می خواهی؟ در كنیزی كه پنجاه درهم ارزد كفایت است.
عقیل گفت: آنرا برای این خواهم كه فرزندی آورد كه چون او را به خشم آوری با شمشیر گردنت را بزند.
معاویه گفت: قصدم از این سخن مزاح بود، پس چهل هزار درهم را شمرد و به عقیل تقدیم نمود و عقیل كنیزك را خرید و پس از عقیل مسلم كه به سن هیجده رسید به معاویه گفت مرا در مدینه مزرعه ای است كه آن را به صد هزار درهم خریده ام، اكنون آن را به تو می فروشم.
معاویه گفت: آن را از تو خریدم، پس قیمت آنرا پرداخت و سپس به عمالش نوشت كه آن زمین را متصرف شوند حضرت امام حسین علیه السلام كه این را شنیدید به معاویه نوشتند: پسری از بنی هاشم تو را بفریفت و زمینی را كه مالك نبود بفروخت، تكلیف آن است كه زمین را به ما واگذاری و پول خود را از او بستانی.
معاویه مسلم را خواند و نامه حضرت را به او نشان داد و گفت: مال ما را پس بده و زمین را بستان.
مسلم خشمناك شد و گفت: نخست با این شمشیر سرت بردارم و سپس زر بشمارم.
معاویه خندید و گفت: به خدای سوگند این همان سخن باشد كه آن روز عقیل به من گفت و نامه ای خدمت امام علیه السلام نوشت كه زمین را به شما بازگذاشتم و از آنچه به مسلم دادم نیز صرف نظر كردم.
مؤلف گوید:
در مناقب ابن شهرآشوب است كه در جنگ صفین حضرت امیرالمؤمنین حضرت امام حسن و امام حسین علیهماالسلام و عبدالله بن جعفر و مسلم بن
عقیل را در میمنه لشگر قرار دادند.
این جنگ در محرم سال 37 هجری قمری واقع شده و با توجه به این نكته كه عمر شریف جناب مسلم بن عقیل سلام الله علیه در وقت شهادت 28 سال بوده هنگام این جنگ سن مباركش 16 سال و دو ماه بوده چنانچه سیدالشهداء علیه الصلوة و السلام در این جنگ از سن مباركشان 34 سال و پنجاه و پنج روز گذشته بود.
اول جناب طالب و دوم جناب عقیل و سوم جناب جعفر ذو الجناحین (طیار) و چهارم حضرت امیرالمؤمنین علی علیه الصلوة و السلام.
حدیثی در شرافت و فضیلت جناب عقیل در امالی صدوق است باین شرح:
حدثنا الحسین بن احمد بن ادریس، قال:حدثنا ابی عن جعفر بن محمد بن مالك، قال: حدثنی محمد بن الحسین بن زید قال: حدثنا ابومحمد، عن محمد بن زیاد، قال: حدثنا زیاد بن المنذر، عن سعید بن جبیر، عن ابن عباس قال: قال علی علیه الصلوة و السلام لرسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:
یا رسول الله انك لتحب عقیلا؟
قال: ای والله، انی لا حبه حبین، حبا له و حبا لحب ابیطالب له و ان ولده لمقتول فی محبة ولدك فتدمع علیه عیون المؤمنین و تصلی علیه الملائكة المقربون، ثم بكی رسول الله حتی جرت دموعه علی صدره ثم قال: الی الله اشكو ما تلقی عترتی من بعدی.
یعنی: ابن عباس می گوید: علی علیه السلام محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم عرض می كند:
یا رسول الله آیا عقیل برادرم را دوست دارید؟
حضرت می فرمایند: آری به خدا قسم،: من دو محبت به او دارم یكی آنكه بخاطر خودش به او محبت دارم دیگر آنكه چون ابوطالب به او محبت دارد من نیز
دوستش دارم.
و فرزندش در محبت فرزند تو كشته خواهد شد و چشمان اهل ایمان برایش می گریند و فرشتگان مقرب بر او درود می فرستند.
سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم چنان گریست كه اشگ های مباركشان بر سینه اشان جاری گردید و پس از آن فرمود: از آنچه به عترت و ذریه من می رسد به خدا شكایت خواهم نمود.
بهر صورت مادر جناب حضرت مسلم از قبیله نبطیه و ام ولد بود و از كلام اهل تاریخ چنین برمی آید كه آن جناب در وقت شهادت تقریبا بیست و هشت ساله بود.
همسرش علیا مخدره رقیه دختر حضرت امیرالمؤمنین علیه الصلوة و السلام است كه مادرش از قبیله بنی تغلب می باشد و جناب مسلم از این خاتون دو پسر به نامهای علی بن مسلم و عبدالله بن مسلم و یك دختر به نام عاتكه داشت و در برخی تواریخ نام دو پسر را عبدالله و محمد ثبت كرده اند و همان طوری كه قبلا گفتیم هر دو پسر در سرزمین كربلاء در روز عاشوراء شهید شده و عاتكه نیز كه هفت ساله بود پس از شهادت سیدالشهداء در اثر هجوم وحشیانه سپاهیان عمر بن سعد ملعون زیر دست و پای مهاجمین پامال گردید و مورخین دو فرزند ذكور دیگر برای آن جناب نام برده اند به نام های محمد و ابراهیم كه از اسم مادر ایشان اطلاعی در دست نیست و این دو طفل پس از واقعه عاشوراء در پشت كوفه بدست حارث شهید شدند.
ابن ابی الحدید معتزلی در شرح نهج البلاغه می گوید:
معاویة بن ابی سفیان روزی به عقیل بن ابیطالب گفت اگر تو را حاجتی باشد بگو؟
عقیل گفت: كنیزكی را به چهل هزار درهم می فروشند و این مبلغ را ندارم اگر
در مقام انفاذ حاجتی آن را به من بده.
معاویه از روی مزاح گفت: تو كه نابینائی چنین كنیزكی را برای چه می خواهی؟ در كنیزی كه پنجاه درهم ارزد كفایت است.
عقیل گفت: آنرا برای این خواهم كه فرزندی آورد كه چون او را به خشم آوری با شمشیر گردنت را بزند.
معاویه گفت: قصدم از این سخن مزاح بود، پس چهل هزار درهم را شمرد و به عقیل تقدیم نمود و عقیل كنیزك را خرید و پس از عقیل مسلم كه به سن هیجده رسید به معاویه گفت مرا در مدینه مزرعه ای است كه آن را به صد هزار درهم خریده ام، اكنون آن را به تو می فروشم.
معاویه گفت: آن را از تو خریدم، پس قیمت آنرا پرداخت و سپس به عمالش نوشت كه آن زمین را متصرف شوند حضرت امام حسین علیه السلام كه این را شنیدید به معاویه نوشتند: پسری از بنی هاشم تو را بفریفت و زمینی را كه مالك نبود بفروخت، تكلیف آن است كه زمین را به ما واگذاری و پول خود را از او بستانی.
معاویه مسلم را خواند و نامه حضرت را به او نشان داد و گفت: مال ما را پس بده و زمین را بستان.
مسلم خشمناك شد و گفت: نخست با این شمشیر سرت بردارم و سپس زر بشمارم.
معاویه خندید و گفت: به خدای سوگند این همان سخن باشد كه آن روز عقیل به من گفت و نامه ای خدمت امام علیه السلام نوشت كه زمین را به شما بازگذاشتم و از آنچه به مسلم دادم نیز صرف نظر كردم.
مؤلف گوید:
در مناقب ابن شهرآشوب است كه در جنگ صفین حضرت امیرالمؤمنین حضرت امام حسن و امام حسین علیهماالسلام و عبدالله بن جعفر و مسلم بن
عقیل را در میمنه لشگر قرار دادند.
این جنگ در محرم سال 37 هجری قمری واقع شده و با توجه به این نكته كه عمر شریف جناب مسلم بن عقیل سلام الله علیه در وقت شهادت 28 سال بوده هنگام این جنگ سن مباركش 16 سال و دو ماه بوده چنانچه سیدالشهداء علیه الصلوة و السلام در این جنگ از سن مباركشان 34 سال و پنجاه و پنج روز گذشته بود.